4.c Verzoek door de heer Van Maldegem
Voorzitter, in het kielzog van de brief van de ombudsman en vragen die daarover gesteld zijn, onder andere door GroenLinks, heeft wethouder Rouwendal ons een brief gestuurd om ons op de hoogte te houden van wat daar rond gebeurd was. Volgens mij is dat heel fijn, maar ik heb wel een belangrijke vraag aan het college. Waarom kiest het college ervoor om wethouder Rouwendal dat te laten doen? En ik snap best dat wethouder Rouwendal coördinerend wethouder is binnen het sociaal domein en daarmee mogelijk een logische keuze. Maar ik vrees een beetje voor een etalage die een rommeltje is en ik ben benieuwd of het college het met mij eens is dat het voor de beeldvorming beter was geweest als juist wethouder Bouw deze brief geschreven had, zoals overigens ook in de commissie aan wethouder Stemerdink gevraagd is. Maar belangrijker nog, voorzitter, de toon van de brief van Rouwendal en ook de toon van de beantwoording van de schriftelijke vragen van GroenLinks rond de casus van de inspreker zijn bijzonder zakelijk en feitelijk. Dat is op zich prima, maar ook hier misschien niet bevorderlijk voor de etalage voor een menselijke betrokken beeldvorming. Waarom kiest het college er niet voor om daar een empathischer brief te sturen en empathischer antwoorden te geven in de teksten die van het college naar deze raad gaan? Die komen de hele gemeente in. Iedereen kan dat lezen en er zijn volgens mij verschillende reacties geweest in media en op sociale media van mensen die werkelijk niet begrijpen waarom dat er zo uitziet. Nog een belangrijker vraag, voorzitter, de commissie heeft gevraagd om helderheid of de inspreker een incident aanstipte of een trend. Ik heb daar in mijn schriftelijke vragen ook naar gevraagd en het enige antwoord was de feitelijke constatering: er zijn hierover geen cijfers bijgehouden. Dat snap ik, maar ik verwacht van een wethouder jeugdzorg en van een coördinerend wethouder op het sociaal domein en van dit college dat het antwoord dan is: we gaan vervolgens alles in het werk stellen om boven tafel te krijgen of dit een incident is of een trend. Dat gebeurt niet, voorzitter. In het algemeen, in deze gemeente werken vreselijk veel zorgwerkers, beleidsmakers, en andere betrokken ambtenaren die hele goede dingen doen. Hoe kan het dat dit college in de beeldvorming en in de communicatie zo'n ijskoude communicatie neerzet dat volgens mij al die zorgwerkers en al die ambtenaren niet het boegbeeld krijgen dat ze verdienen? En ik ben benieuwd hoe het college daar tegenaan kijkt.
Dank u wel. Dan namens de fractie van D66, de heer Van Maldegem.
Dank u wel, voorzitter. Een inleiding is niet nodig. Ik sluit aan bij wat de heer Van Rossem heeft gevraagd. Wethouder Rouwendal schrijft dat feitelijke cijfers ontbreken, maar dan de vraag vanuit de D66-fractie: op welke wijze is nagegaan door de verantwoordelijke wethouders of op hun eigen dossiers sprake is van een incident of dat dit vaker gebeurt? Een trend. Dus de vraag is: beschikken wethouders over signalen of aanwijzingen dat dit soort soortgelijke situaties vaker voorkomen binnen onze gemeente in contact met inwoners? Denk aan zorg, WMO, jeugd en werk en inkomen. Wethouder Bouw is verantwoordelijk voor zorg, WMO, jeugd en wethouder Stemerdink voor werk en inkomen. Wethouder Rouwendal is coördinerend wethouder sociaal domein. Welke voordelen ziet het college bij deze opsplitsing van verantwoordelijkheden en kan zo'n opsplitsing niet leiden tot een versnipperd beeld ten aanzien van dit soort problematieken die wij hier in de raad hebben gehoord? En in welke mate hebben de verantwoordelijke wethouders contact met collega's uit andere gemeentebesturen over de afhandeling van aanvragen van inwoners binnen het sociaal domein en biedt de Vereniging van Nederlandse Gemeenten daarvoor bijvoorbeeld het podium? En zo ja, komen soortgelijke situaties ook elders voor en zo nee, waarom onderhouden de verantwoordelijke wethouders geen contact met collega's over dit soort mensonterende casussen? Dank u wel.
Dan namens de fractie van Gemeentebelangen de heer Steutel. Voorzitter, dank.
U wel. Nou, inleiding is hier nodig. Die heeft ze even los van gerezen. Klopt het? Dat de gemeente in de uitvoering van de taken in het sociaal domein werkt volgens het principe van de hardwet en urbans. Voorzitter, de inspreekster in de commissie deed ons het hart bevriezen. En het antwoord van wethouder Rouwendal op de vragen van GroenLinks bracht de temperatuur nog verder naar het absolute nulpunt om met de woorden van de heer Van Rossem te spreken. Als rozen in de etalage heeft het college bij wethouder Bouw, Stemerdink en Rouwendal hier het hart uit de hardwet euro balans gelukt. Dan nummer 3: als het college als antwoord geeft dat het niet harteloos is, ik geloof wat vooruit. Waarom wordt dan in de beantwoording van de vragen zelfs niet het kleinste beetje empathie getoond? En u weet, empathie, dat is het invoelend vermogen om in ieder geval in feitelijke teksten toch enig gevoel van de kwestie weer te geven. Hoe geloofwaardig acht het college zichzelf als het bij de beantwoording van de interpellatievraag ineens wel overloopt van empathie? Dank u wel. Dank u wel. Zijn er nog andere fracties die behoefte hebben aan reactie of vragen in deze eerste termijn? Dat is niet het geval, dan ga ik voor een reactie en beantwoording van de vragen naar wethouder Bouw.
Voorzitter. Voor mij als wethouder staat voorop dat kinderen in onze gemeente veilig en gezond moeten opgroeien en dat kinderen zich daarbij goed moeten kunnen ontwikkelen. En soms lukt dat veilig en gezond opgroeien niet altijd en zoeken mensen hulp. Wij proberen als gemeente uiteraard dat zo goed mogelijk te doen. Dat is niet altijd eenvoudig en een enkele keer merken wij dan ook dat inwoners zich tot de wethouder wenden en vragen om hulp. Ik ben altijd bereid om te kijken of ik een meerwaarde kan hebben en of ik een bijdrage kan leveren aan een oplossing voor problemen die mensen hebben. Ik ben ook elke keer bereid om te leren van dingen die niet goed gaan. Elk kind is uniek en elke inwoner is weer anders. Dat maakt dat zaken niet altijd vergelijkbaar zijn met elkaar. Toch denk ik dat ik na 1,5 jaar wethouderschap wel een goed beeld heb van waar inwoners voor aan de bel trekken. Ik heb ook met onze consulenten gesproken. Dat doe ik regelmatig om te kijken wat zij tegenkomen in al die gevallen waarin mensen hulp vragen. Mijn collega's hebben dat ook gedaan. Ik kan natuurlijk bij u aankomen met cijfers over het aantal klachten en het aantal ingebrekestellingen. Want dat zijn getallen waar we best mee naar buiten kunnen, maar wat mij betreft is elke klacht die er komt over de manier waarop wij mensen hebben proberen te helpen er een te veel en zeker als dat gaat om procedures die moeizaam verlopen. Zien wij een trend? Kijk, wij houden niet precies bij als een zaak tot een advies komt of tot een oplossing komt. Wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is. Wat we wel doen is dat we leren van de dingen die niet goed gaan en daar passen we dan ook ons beleid op aan als dat nodig is. Voorzitter. Er gaat heel veel geld om in het sociaal domein en dat is ook terecht, want het is belangrijk dat onze inwoners mee kunnen doen in de samenleving, dat onze inwoners kunnen opgroeien, dat ze werk hebben, dat ze een woning hebben als dat nodig is. Maar omdat dat ook zo omvangrijk is, is dat hele sociaal domein verdeeld over meerdere wethouders met een logische clustering van dossiers en van onderwerpen en waar nodig stemmen wij integraal met elkaar af. We stemmen niet alleen af met elkaar, maar we stemmen ook af in de regio en elke wethouder doet dat weer binnen zijn eigen gremia. Persoonlijk zet ik mij daar heel erg voor in. Ik heb een extra bijdrage geleverd in de onderhandeling om te komen tot de continuering van zorg voor jongeren en kinderen. Vanaf 1 januari weten we dat wij de rechtszaak hebben verloren en daar waar oplossingen op een regionaal niveau beter opgelost kunnen worden, zullen wij altijd onze collega's in de regio daarop aanspreken. Dat betekent niet altijd dat we individuele zaken bespreken, maar wat wel gebeurt is dat wij signalen die wij van inwoners krijgen wel eens toetsen bij collega's in de regio en zeggen van kijk, ik hoor dit soort geluiden. Ik kan u een voorbeeld uit mijn eigen portefeuille geven. Als ik meerdere geluiden krijg dat kinderen het lastig hebben om van gewoon onderwijs naar speciaal onderwijs te gaan, waarbij ze vervolgens geconfronteerd worden met een overbruggingsperiode voor jeugdhulp, dan ga ik naar de wethouders met wie ik in de regio zit voor het speciaal onderwijs en naar mijn wethouders jeugdhulp en dan zeg ik van, ik krijg signalen hierover, krijgen jullie daar ook signalen over, kunnen we daar niet samen in optrekken en naar het speciaal onderwijs gaan. Dus daar waar op regionaal niveau oplossingen liggen, doen we dat ook zeker. We willen zoveel mogelijk inwoners gelijk behandelen.
U wel, voorzitter. Als ik de wethouder zo hoor praten, en ik geloof dat ze op dit dossier haar best doet en veel werk verzet, maar dan wil ik toch even terug naar de beantwoording van een van onze schriftelijke vragen. Daar vraag ik: ziet de wethouder dit als een incident, of zou dit zomaar een rode draad kunnen zijn? Het antwoord is niet langer dan: we houden niet bij hoeveel inwoners zich tot de wethouder wenden als ze ontevreden zijn over ambtenaren. Ik snap dat dat feitelijk het juiste antwoord is, maar volgens mij heeft deze Raad, en ook alle mensen daarbuiten die ook deze vragen zien, want het is op meerdere plekken opgedoken, behoefte aan een groter verhaal. Ik hoor de wethouder nu zeggen: als ik signalen oppak, dan loop ik daarmee. Dus de wethouder had wel degelijk kunnen zeggen: het afgelopen half jaar hebben we op deze dossiers signalen gekregen. Daar zijn we mee aan de slag gegaan. Dat had mij, maar ook mensen buiten deze stolp, waarschijnlijk meer gerustgesteld dan de droge constatering dat we niet bijhouden hoeveel mensen zich tot de wethouder wenden. Dat is wat mij betreft de essentie. Is die politieke antenne dan stuk als het college, vijf man sterk, aan tafel zit en besluit dat die schriftelijke vragen de wereld wel in kunnen? Volgens mij doet dat de ambtenaren geen recht en doet het ook niet recht aan de gemeente die we willen zijn. Dus ik vind het fijn dat de wethouder nu een mooi verhaal houdt over wat ze allemaal doet, maar er had een vleugje op zijn minst van in de beantwoording van die schriftelijke vraag moeten zitten en in de brief van wethouder Rouwendal. Wethouder.
Met uw toelichting kan ik me daar wat beter iets bij voorstellen, want wij zetten ons wel met hart en ziel in voor die inwoners en we kijken ook naar andere reacties op meneer Steutel. We willen zoveel mogelijk inwoners op een gelijke manier behandelen, maar daar waar we zien dat procedures, wetten en regels tot een situatie leiden waarvan wij zeggen, nou, dit vinden wij niet passend, dan passen wij die hardheidseis wel degelijk toe. Dus die staat voor ons altijd op het lijstje van de oplossingsrichtingen. Voorzitter.
Interruptie de heer Steutel, Voorzitter: Als de wethouder dat dan zo zegt, dan is het antwoord, denk ik, op de vragen die wij stellen, van waar zit dan dat greintje empathie in de teksten die tot ons komen, want dat ontbreekt dan, want ik bedoel, je woorden zijn mooi.
Ja en we doen ook ons best om het in onze daden in ieder geval uit te stralen. We hebben geprobeerd in de beantwoording van de vragen om het zo feitelijk mogelijk te houden, ook omdat wij het belangrijk vonden om recht te doen aan de privacy van de inwoner die aan die jaren verhaal had gehouden. Dat heeft tot een hele feitelijke beantwoording van de vragen geleid, daar waar we wel degelijk gevoel hebben voor waar deze vrouw in mee is geconfronteerd, kijk ons hart ligt en dat geldt voor mij. Maar dat geldt ook voor mijn andere collega's in het sociaal domein bij de inwoners en de mensen die we willen helpen. Want als je dat niet hebt, dan hou je het hier heel niet lang vol, dus daar staan we voor en daar blijven we ook voor staan. De heer
Steutel, maar mag ik dan erop vertrouwen dat in de volgende beantwoording en bij vragen binnen het sociaal domein over soortgelijke kwesties dat we dan toch een heel andere toon in de tekst gaan vinden? Want dat hoor ik u eigenlijk nog niet zeggen.
Als mijn ja, het antwoord is gewoon ja, we zullen proberen om behalve de feiten ook ons hart te laten spreken. Ook in de beantwoording van vragen als het om dit soort zaken gaat.
Waarom zegt de wethouder niet gewoon, wij gaan dat doen? Wat ze zegt is, we proberen het. U heeft al 1,5 jaar de tijd om dit soort dingen uit te proberen en dit beleid is al eerder ingezet. Waarom moet u altijd zeggen proberen iets te doen? Wij gaan het doen. Ook in het vorige agendapunt was hetzelfde verhaal aan de hand.
Voorzitter, tot slot, en misschien is deze meer voor collega wethouder Rouwendal dan voor wethouder Bouw. Maar als we het dan toch hebben over die beeldvorming, en dat is een belangrijk onderdeel van politiek en een belangrijk onderdeel van een goede bestuurder zijn volgens mij, dan denk ik ook dat het goed is om ons de volgende keer af te vragen of het niet een gekke papieren tijger is als we wethouder Rouwendal een brief laten schrijven over een gesprek dat wethouder Bouw gevoerd heeft. Het wordt wel echt vreselijk ingewikkeld en dat is waar het me om gaat. Volgens mij moeten we uit kunnen leggen wat we aan het doen zijn, moeten we uit kunnen leggen dat er een hoop gebeurt. En ik denk echt dat we met deze communicatie ons eigen werk geen goed gedaan hebben. Ook het werk van de beide wethouders niet.
De heer Van Maldegem op hetzelfde punt. Ja, de heer Van Maldegem.
Dank dat de wethouder toezegt in de beantwoording aan de Raad meer empathie te tonen de volgende keer, maar kunt u die toezegging ook uitbreiden in communicatie met onze inwoners? Zeker.
De indieners van deze interpellatie hebben nog behoefte aan een laatste reactie, dan ga ik nog even langs bij de heer Van Rossem. Fijn dat
Dank u wel, voorzitter. D66 is kritisch wanneer het moet en complimenteus als het kan. Wij vinden dat de wethouder Bouwen met haar verhaal hier achter dit katheder complimenten verdient. Hieruit spreekt een wethouder die inderdaad hart voor de zaak heeft. En ik ben blij dat ze heeft toegezegd dat ze ook in de communicatie datzelfde gevoel gaat leggen, want dat scheelt heel veel voor het gevoel hier in de raad en onze inwoners, dank u wel. De heer